Exposure is een effectieve behandeling bij angststoornissen, maar hoe werkt dat nu? Bij angst heeft de persoon in kwestie een bepaalde verwachting van de angstopwekkende stimulus. Zo zal iemand die bijvoorbeeld bang is voor liften een verwachting kunnen hebben om vast te komen te zitten in de lift of de gedachte kunnen hebben dat de lift zal neerstorten. Ook zou iemand die veel last heeft van paniekaanvallen kunnen denken dat hij/zij een hartaanval zal krijgen of wel gek zou kunnen worden als hij allerlei lichamelijks signalen voelt. Die angst kan ervoor zorgen dat mensen de angstopwekkende stimuli gaan vermijden, zo zal iemand die bang is voor liften bijvoorbeeld altijd de trap willen nemen en zal iemand die bang is om een hartaanval te krijgen niet meer deze lichamelijke signalen willen voelen en daardoor bijvoorbeeld niet fysiek actief willen zijn. Bij exposure therapie wordt de cliënt blootgesteld aan de angstopwekkende stimulus zodat hij/zij kan ervaren dat zijn angstige verwachting niet uit komt. Zo zal iemand met een fobie juist worden blootgesteld aan een spin of zal hij/zij juist gaan oefenen met het gebruiken van een lift. Bij een angst voor een hartaanval zullen juist de lichamelijke symptomen worden opgewekt zodat de cliënt kan leren dat zijn angst niet reëel is en hij weer vrijer door het leven kan gaan.
Bronnen: Keijsers, van Minnen, Verbraak, Hoogduin & Emmelkamp. (2017). Protocollaire behandelingen voor volwassenen met psychische klachten. Boom uitgevers Amsterdam. Rijkeboer & van den Hout (2016). Nieuw inzichten over exposure. Gedragstherapie, tijdschrift voor gedragstherapie & cognitieve therapie, 47 (1) 2-19.
